Rust

Mijn ziel in mij, zij is en blijft onrustig tot zij rust in de levende God

Uw ogen – Reyer

Rust. Waar vind je het? Ik zocht het een tijdje geleden tijdens een retraite. Maar tot mijn frustratie kon ik het niet vinden. Ik werd me ervan bewust dat de onrust in mezelf zat – en overal waar ik ging, ook naar de retraite, nam ik die onrust mee. Op de Bijbelschool zeiden ze het zo mooi: “rusten in het volbrachte werk van Jezus.” Maar hoe doe je dat dan?

Ik ontdekte dat ik nog een stap terug moest, naar de vraag ‘wat is rust eigenlijk?’ En wat is het niet? Is het hetzelfde als niet-werken? Interessant genoeg ontbreekt de zin ‘er is een tijd om te werken en een tijd om te rusten’ in de verzen over de tijden in Prediker 3.

Denkend en biddend realiseerde ik me dat rust meer te maken heeft met acceptatie. En dan gaat het denk ik vooral over jezelf. Jezelf accepteren zoals je bent; zoals God je gemaakt heeft. Jezelf goed genoeg vinden. Dat is dus het tegenovergestelde van perfectionisme, waar je jezelf alleen kun accepteren als je perfect bent en je jezelf dus nooit goed genoeg vind, want het kan altijd beter.

Rusten is je veilig voelen, niet op je hoede hoeven zijn, ontspannen. Jezelf mogen zijn, ѐr mogen zijn, niet hard je best doen om aan verwachtingen te voldoen. Zijn wie je bent. Ontdekken hoe God je gemaakt heeft en de vrijheid hebben om die persoon te mogen zijn. Het is jezelf goed genoeg vinden en jezelf waardevol vinden. Accepteren wie je bent. Je geborgen weten, jezelf niet hoeven beschermen, loslaten, je openstellen. Niet hoeven presteren, daar komt het allemaal op neer.

Al deze dingen kun je invullen in de plaats van ‘rusten’ in de zin ‘rusten in het volbrachte werk van Jezus:’

Je veilig voelen in het volbrachte werk van Jezus.
Niet op je hoede hoeven zijn in het volbrachte werk van Jezus.
Jezelf mogen zijn in het volbrachte werk van Jezus.
Niet hard je best hoeven doen in het volbrachte werk van Jezus.
Jezelf goed genoeg vinden in het volbrachte werk van Jezus.
Jezelf waardevol vinden in het volbrachte werk van Jezus.
Accepteren wie je bent in het volbrachte werk van Jezus.
Je geborgen weten in het volbrachte werk van Jezus.
Niet hoeven presteren in het volbrachte werk van Jezus.

Rusten is niet zozeer de afwezigheid activiteiten, een dag vrij, vakantie, uitslapen, op een bankje stil voor je uit kijken of een lege agenda. Je kunt al deze dingen doen – of laten – en nog steeds de onrust voelen. Want die zit vanbinnen.

En daaruit volgt dat onrust is: jezelf niet veilig of geborgen voelen en het gevoel hebben jezelf te moeten beschermen. Jezelf niet accepteren of goed genoeg vinden en hard je best moeten doen om door jezelf of anderen geaccepteerd te worden. Altijd op je hoede moeten zijn, altijd moeten opletten. Dat is geen leven, dat is overleven!

Rust heeft dus meer met een gevoel of overtuiging te maken dan met iets doen of laten. Het heeft te maken met overgave en loslaten zoals je denkt dat het moet zijn en God de ruimte geven om te werken; stoppen met hard je best te doen. De verwachting loslaten en je gewoon opstellen voor God en wat Hij wil doen. Om rust te vinden is er een veilige omgeving nodig. En die veilige omgeving vind je bij Jezus.

Ik denk dat deze rust de basis is vanwaar uit God het bedoeld heeft dat je dingen gaat doen. Dingen die bij je passen, wel te verstaan. Als je je veilig en geborgen voelt en jezelf waardevol en goed genoeg vind, zul je ook je grenzen beter durven aangeven waardoor je niet meer gaat doen wat je niet wilt, waar geen tijd voor hebt of wat niet bij je past, maar je tijd en energie besteedt je dan aan wat je zelf belangrijk vindt en wat God in je ingeeft.

En hoe kom je daar? Ik denk door te ontdekken wie je bent en wat je wilt en wat je belangrijk vind en hoe God je gemaakt heeft. Je kunt hard je best doen om jezelf te veranderen. Of je kunt jezelf aan God overgeven en Hem de ruimte geven om je te veranderen van binnenuit. Door niet alleen God te dienen, maar je te laten bedienen door Jezus, net zoals Hij bij het laatste avondmaal de voeten van de discipelen waste.

Ik verwachtte altijd iets van buitenaf en zat te wachten totdat ‘het’ gebeurde. Ik was wanhopig opzoek naar rust en probeerde die overal te vinden. In allerlei zelfhulpboeken bijvoorbeeld, maar vaak vormde dat alleen maar een afleiding. Er zijn veel goede zelfhulpboeken, maar ze kunnen geen van allen het contact met God vervangen. Het is mijn onrustige ziel die zoekt naar rust, maar die is alleen bij God te vinden. Door zo naarstig opzoek te zijn naar rust zat ik mezelf alleen maar in de weg.

Tot dit inzicht kwam ik tijdens de retraite, die uiteindelijk toch vruchtbaar is geweest. De uitdaging is dus om mezelf te gaan accepteren en aan God over te geven. De leugens in mijn denken niet langer te geloven, maar wat God over me zegt te geloven en te weten tot in het diepst van mijn hart. Dat lijkt soms wel een proces waar bij je 2 stappen vooruit doet en dan weer 1 terug, maar ik ben ervan overtuigd dat ik op de goede weg ben!

Rust vind je door te stoppen met je best doen en je aan God over te geven en je hart te openen voor wat Hij wil doen in je leven, zonder een verwachting van hoe het eruit moet zien of Hem ‘voor te schrijven’ hoe Hij het zou moeten doen. En stoppen met vergelijken hoe God in de levens van anderen werkt.

Uitgelichte afbeelding: Radu Florin via Unsplash