Staan op de plek die God je geeft

Ik werk nu twee jaar bij mijn huidige werkgever. Ik heb vaak gezegd dat banen niet uit de lucht komen vallen, maar in dit geval was dat toch gebeurd. Via via belandde ik zonder enige opleiding of ervaring anders dan met de boekhouding van het bedrijf van mijn man op de financiële afdeling van een christelijke organisatie. Echt heel interessant leek het me niet, maar het was in elk geval beter dan schoonmaken.

Stabiele factor

Mijn werkgever was zo tevreden over mijn functioneren dat ik uiteindelijk een vaste aanstelling kreeg. Tijdens de ziekte van mijn collega en mijn leidinggevende was ik de stabiele factor van de afdeling. Ik pakte allerlei dingen op, ik kopieerde het werk van anderen zonder echt te doorgronden wat ik deed. Dat brak me behoorlijk op toen ik aan de jaarrekening moest werken. Men probeerde me wel nieuwe kennis bij te brengen, maar de omstandigheden waren er gewoon niet naar dat ik mezelf iets nieuws eigen kon maken. Er werd teveel van mij gevraagd in een te korte tijd. Bijna werd het me teveel en ter nauw nood kon ik voorkomen dat ik in een burn-out terecht kwam.

Grijze muis

In die periode heb ik regelmatig geklaagd over mijn werk en geroepen dat ik wat anders wilde doen, want ik had veel ambities, maar boekhouder worden was daar niet één van. Mijn man wees me erop dat ik deze baan van God had gekregen en daar dankbaar voor moest zijn. Ik snapte niet waarom God me op deze plek had gezet, maar ik wilde ook niet ondankbaar zijn. Ik voelde me een grijze muis, voelde me onzichtbaar en onbelangrijk. ‘Ik heb de saaiste en meest onzichtbare baan die er bestaat,’ schreef ik in mijn dagboek. Ik wilde opstaan en schitteren, een kleurrijke persoonlijkheid zijn, maar hoe kon ik dat doen in deze baan?

Ik wilde opstaan en schitteren, een kleurrijke persoonlijkheid zijn, maar hoe kon ik dat doen in deze baan?

Er veranderde veel toen mijn werkgever een interim-leidinggevende inhuurde. Eindelijk was er weer iemand die me de leiding kon geven die ik nodig had en de tijd nam om naar me te luisteren, mijn vragen te beantwoorden en me in alle rust de basisbeginselen van boekhouden bij te brengen.

Groei

Zoals met alles in het leven heb je om te kunnen groeien de juiste balans nodig. De juiste balans tussen uitdagende en niet-uitdagende werkzaamheden. Als je wordt uitgedaagd onder je niveau krijg je bore-out, als je teveel wordt uitgedaagd boven je niveau krijg je burn-out en als je precies op je niveau wordt uitgedaagd krijg je stilstand. Maar als je net iets boven je niveau wordt uitgedaagd krijg je groei.

God wist toch wel waar Hij mee bezig was toen Hij op deze plaats bracht

Als ik nu terugkijk op de afgelopen anderhalf jaar dan zie in ik dat God toch wel wist waar Hij mee bezig was toen Hij op deze plaats bracht. Ik heb zoveel geleerd de afgelopen tijd. Niet alleen over boekhouden, maar ook – en misschien vooral – over mezelf. Ik ben tegen mijn grenzen aangelopen en heb ontdekt waar mijn behoeften liggen. En nu leer ik die – met vallen en opstaan – aan te geven om zo de juiste omstandigheden te creëren om te kunnen groeien en mijn grenzen te verleggen. Om de verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven en (leer)processen te nemen. Initiatief te nemen waar ik kan en los te laten wat buiten mijn controle ligt. Samen te werken, geduld te hebben, flexibel te zijn en zo te kunnen bloeien en boven mezelf uit te stijgen.

Dankbaar mens

Van grijze muis naar kleurrijke persoonlijkheid. Ik had niet gedacht dat dat binnen mijn huidige baan mogelijk was, maar niets bleek minder waar. En nu ik eindelijk iets begin te begrijpen van waar ik eigenlijk mee bezig ben begint boekhouden ook een stuk interessanter worden. Ik ben een dankbaar mens.

Foto: JESHOOTS.COM op Unsplash