Bovennatuurlijk gewichtsverlies: een praktische toepassing van de vrucht van de Geest

Vorig jaar heb ik met volle teugen genoten van het eerste jaar bijbelschool bij Charis Bible College Nederland. Ook van de randvoorwaarden die we als studenten daarvoor hielpen scheppen. Zoals de koekjes die we meenamen voor bij de koffie, om specifiek te zijn. Met alle gevolgen van dien. Niets hielp beter om mee te confronteren dan de personenweegschaal. Ik woog me bijna nooit. Zo kun je jezelf mooi voor de gek houden en wijs maken dat het allemaal wel mee valt. Maar toen ik de kat moest wegen ontkwam ik er niet aan, want die kan ik niet wegen zonder mezelf ook te wegen. Toen dat 3 maanden geleden voorviel werd ik er niet vrolijk van. Het gewicht van de kat was prima, maar mijn eigen gewicht des te minder. 71,8 kg! Met kleren aan. Maar toch, toen ik (11 jaar geleden) trouwde woog ik 58 kg.

Natuurlijk gebeurt zoiets niet zomaar. Het was ook niet iets van het laatste jaar, maar de koekjes op CBC waren misschien wel de spreekwoordelijk genadeslag. Deze confrontatie maakte dat ik besloot om af te vallen. Ik wilde en wil niet meer zwaarder dan 60 kg wegen. Tegelijkertijd gaf God me er een openbaring over. Want ik wilde wel minder koekjes eten, maar dat kon ik gewoon niet laten… totdat ik dacht: “wat is dat voor iets idioots dat ik denk dat ik dat niet kan laten, terwijl mijn wedergeboren geest overloopt van zelfbeheersing (wat een onderdeel van de vrucht van de Geest is)”. Nee, ik heb er nooit aan gewild, maar mijn overgewicht – ja, het viel al in de categorie van ‘licht overgewicht’, al heb ik mezelf nooit als dik beschouwd – werd toch grotendeels veroorzaakt door een gebrek aan zelfbeheersing. Maar mijn wedergeboren geest hééft helemaal geen gebrek aan zelfbeheersing!

Ik begon uit de kracht van God te putten in plaats van uit mijn eigen kracht, die het ‘probleem’ in de eerst plaats niet had kunnen voorkomen. Ik nam een wilsbesluit om geen koek, snoep of chips te eten en ook niet meer brood of ontbijtgranen dan nodig. Gaandeweg heb ik gemerkt dat het het best werkt als je zo’n wilsbesluit van te voren neemt en niet als er bij wijze van spreken een schaal koek voor je neus staat, je nog moet besluiten of je wel of geen koekje gaat eten, want – mijn ervaring is – dan pak je gemakkelijk toch een koekje. Misschien klinkt dit wel een beetje krampachtig, maar zo bedoel ik het niet. Je mag best wel eens genieten van een koekje of een gebakje – dat heb ik in de afgelopen 3 maanden ook wel eens gedaan, maar het belangrijkste is volgens mij ‘met mate’, wat in wezen neerkomt op zelfbeheersing.

Eén wilsbesluit en 12 weken later is dit het resultaat: Ik ben bijna 12 kg afgevallen – dat is bijna 1 kg per week -, er wel 15 cm mijn taille af gegaan en 12 cm van mijn heupen. Het wordt tijd voor nieuwe kleren… Mijn riem maakt in elk geval overuren. En dat door één simpel wilsbesluit om niet meer uit mijn vlees, maar uit mijn wedergeboren geest te leven! Uit Gods kracht in plaats van mijn eigen kracht te putten. Dat noem ik nog eens ‘(almost) effortless change’! En dat zeg ik niet om op te scheppen, iedere wedergeboren christen is hiertoe in staat.

Als je de vrucht van de Geest al op zo’n fysiek (lees: onbelangrijk) gebied kunt toepassen, wat zijn de dan resultaten als die gaat toepassen op ‘geestelijke’ gebieden, je moeilijke mensen gaat liefhebben met Gods liefde, je in moeilijke situaties vol van Gods vreugde en vrede blijft enzovoort? Als ik daarover nadenk word ik enthousiast en zie ik uit naar wat God gaat doen door mij heen. Bijvoorbeeld bij de outreach die we volgende week weer hebben met CBC. Ik moet me wel goed kleden, want nu ik niet meer zo veel vet heb, heb ik het een stuk sneller koud.

Uitgelichte afbeelding: Gesina Kunkel via Unsplash